Η Μεγάλη Εβδομάδα (26/04/2024)
Όσο και αν τα χρόνια περνούν και οι εποχές αλλάζουν κι εξελίσσονται, ευτυχώς κάποιες παραδόσεις και συνήθειες παραμένουν και μας ακολουθούν από τα παιδικά μας χρόνια, μέχρι την ενηλικίωση και, ακόμα και μέσα στα διαμερίσματα στην πόλη τις ξαναζούμε με τα παιδιά μας. Με την χαρμολύπη των ημερών διάχυτη και την αναμονή της Ανάστασης να αγκαλιάζει την καθημερινότητά μας, ανάμεσα σε υποχρεώσεις για την δουλειά και το σπίτι, δεν ξεχνάμε να μεταλαμπαδεύσουμε την παράδοση και στη νέα γενιά, κάτι που τόσο όλοι μας έχουμε ανάγκη.
Παλαιότερα που όλα τα σπίτια είχαν αυλές, την Μεγάλη Δευτέρα ξεκίναγαν το ασβέστωμά τους για να λάμψει από καθαριότητα η είσοδος του σπιτιού και να υποδεχθεί το Αναστάσιμο φως με την μεγαλοπρέπεια που του αξίζει. Την Μεγάλη Τρίτη οι νοικοκυρές έκαναν την γενική καθαριότητα του σπιτιού σε αναμονή της μεγάλης γιορτής, ενώ τη Μεγάλη Τετάρτη έπλαθαν τα Πασχαλινά κουλούρια. Τη Μεγάλη Πέμπτη βάφονταν τα κόκκινα αυγά και ήταν η μόνη δουλειά που γινόταν εκείνη την ημέρα ως προετοιμασία για τη Μεγάλη Παρασκευή που λόγω της βαρύτητας του πένθους για το Θεάνθρωπο, καμία δραστηριότητα δεν υπήρχε πέρα από την παρουσία τους στην Αποκαθήλωση και τον Επιτάφιο θρήνο. Είναι η μέρα που τα λόγια περισσεύουν και η περισυλλογή και θλίψη έχουν τον πρώτο λόγο. Το Μεγάλο Σάββατο μετά την Πρώτη Ανάσταση, τα σπίτια ήταν σε αναβρασμό προετοιμασιών για τη μαγειρίτσα και το Πασχαλινό τραπέζι της επόμενης μέρας. Παρόλο που η κούραση της εβδομάδας ήταν μεγάλη, η χαρά και η αναμονή την επισκίαζαν και όταν το Άγιο Φως περνούσε το κατώφλι του σπιτιού, το χαμόγελο δεν έλειπε από κανέναν και η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον ήταν τόσο έντονη κατέκλυζε όλους με ένα μοναδικό αίσθημα ευτυχίας, Πασχαλινής ευτυχίας. Την Κυριακή του Πάσχα δε, το τσούγκρισμα των αυγών και το ψήσιμο του αρνιού ήταν οι πρωταγωνιστές της ημέρας. «Χριστός Ανέστη!» και «Αληθώς Ανέστη!» ήταν οι ευχές της ημέρας, το καλωσόρισμα στον ξένο που ερχόταν για ένα ποτήρι κρασί και έμενε όλη μέρα και στο γείτονα που με υψωμένο ποτήρι ευχόταν από τη δική του αυλή. Τα σπίτια ήταν ανοιχτά και από πολύ νωρίς μέχρι αργά το βράδυ, τα πιάτα, τα ποτήρια και τα σπίτια ήταν γεμάτα. Όσες δυσκολίες και αν υπήρχαν στην ζωή τους, αυτή την ημέρα ξεχνιόνταν και φτάνοντας το σούρουπο έμενε μόνο μια γλυκιά κούραση που όμοια της δεν υπάρχει κατά τη διάρκεια όλης της χρονιάς.
Στη σύγχρονη πόλη μπορεί να μην έχουμε αυλές να ασβεστώσουμε, έχουμε όμως ακόμα μεγάλη αγκαλιά και καρδιά, και ανάγκη για τον διπλανό μας. Αλλά και τα παιδιά μας από εμάς και τις αναμνήσεις που θα τα ακολουθούν μια ζωή, ακόμα και αν δεν βιντεοσκοπηθούν ή φωτογραφηθούν. Δεν υπάρχει ενήλικας μικρότερος ή μεγαλύτερος που να μην χαμογελάσει νοσταλγικά όταν θυμάται τη Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα της παιδικής του ηλικίας, δεν υπάρχει γονιός που να μην θέλει να ξαναζήσει τις στιγμές αυτές με τα δικά του παιδιά. Για όλους όσους έχουν την τύχη να ζουν στην περιφέρεια ή να περάσουν αυτές τις μέρες στο χωριό, να ξέρετε ότι όλοι όσοι μείνουν στην πόλη σας ζηλεύουν λιγάκι. Αλλά και όσοι μείνετε στην πόλη, φέρτε το χωριό στη βεράντα σας. Συμμετέχετε ενεργά μαζί με τα παιδιά στις Ορθόδοξες και λαϊκές παραδόσεις και αφήστε την Κυριακή της Λαμπρής την πόρτα του σπιτιού ανοιχτή να μπει ο γείτονας να ευχηθεί κι εσείς να τον καλοδεχτείτε.
Εμείς εδώ, από την ομάδα της Paramana, γράφοντας αυτά τα λόγια με έντονη συγκίνηση για τις μέρες που έρχονται και αγάπη για όλους εσάς που μας διαβάζετε, ευχόμαστε ολόψυχα υγεία και χαρά στα σπιτικά σας και αυτές οι Άγιες μέρες να σας ακολουθούν όλο τον υπόλοιπο χρόνο σκορπώντας χαμόγελα και υπέροχες αναμνήσεις.
Καλή Ανάσταση!